พระอรหันต์องค์หนึ่งชื่อพระปิลินทวัจฉเถระเล่าประวัติในอดีตชาติสมัยพระสุเมธพุทธเจ้าไว้ว่า เมื่อพระโลกนาถพระนามว่าสุเมธผู้เลิศนิพพานแล้ว เรามีจิตเลื่อมใส มีใจโสมนัส ได้ทำการบูชาพระสถูป (เจดีย์)ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

ในสมัยนั้น พระขีณาสพ (พระอรหันต์) ผู้ได้อภิญญา 6 มีฤทธิ์มาก มีเท่าใด เรานิมนต์พระขีณาสพเหล่านั้นมาประชุมกันแล้วทำสังฆภัตถวาย (ถวายภัตตาหารเป็นสังฆทาน) พระภิกษุอุปัฏฐากของพระผู้มีพระภาคเจ้าพระนามว่าสุเมธได้อนุโมทนาทานของเรา

ด้วยบุญและจิตอันเลื่อมใสนั้น เราได้เข้าถึงวิมาน มีนางอัปสร 86,000 เป็นบริวาร นางอัปสรเหล่านั้น ย่อมอนุวัตรตามความประสงค์ทุกอย่างของเรา เราครอบงำเทวดาเหล่าอื่น นี้เป็นผลแห่งบุญ

ในกัปที่ 25 เราเป็นกษัตริย์คือพระเจ้าจักรพรรดิพระนามว่า วรุณ เราได้เสวยโภชนะอันขาวผ่อง ยุคนั้นไม่ต้องหว่านพืชและไม่ต้องนำไถไปไถนา มนุษย์ทั้งหลายบริโภคข้าวสาลีอันเกิดเองและสุกเองในที่ไม่ได้ไถ สัตว์ทั้งปวงซึ่งเป็นมิตรหรือมิใช่มิตร ไม่เบียดเบียนเรา เราเป็นที่รักของสัตว์ทุกจำพวก นี้เป็นผลแห่งบุญ

ในกัปที่ 30,000 เราได้ให้ทานในกาลนั้น ด้วยการให้ทานนั้น เราไม่รู้จักทุคติเลย (คือ ไม่ไปนรก ไม่ไปเกิดเป็นเปรต อสุรกาย และสัตว์ดิรัจฉาน) ในภัทรกัปนี้ เราได้เป็นกษัตริย์คือพระเจ้าจักรพรรดิ มีพลมาก เราตั้งอยู่ในศีล 5 และได้ยังหมู่ชนให้รักษาศีล 5 ชนเป็นอันมากได้เข้าถึงสุคติโลกสวรรค์ เราจึงเป็นที่รักของเทวดาทั้งหลาย

คุณวิเศษเหล่านี้ คือปฏิสัมภิทา 4 วิโมกข์ 8 และอภิญญา 6 (คุณธรรมและคุณวิเศษของพระอรหันต์) เราทำให้แจ้งชัดแล้ว คำสอนของพระพุทธเจ้าเราได้ทำเสร็จแล้ว

คำอธิบาย และแหล่งอ้างอิง

1. พระเจดีย์เป็นสถานที่ประดิษฐานพระบรมสารีริกธาตุ การได้บูชาพระบรมสารีริกธาตุของพระพุทธเจ้าผู้ปรินิพพานไปแล้วด้วยสิ่งต่างๆ ได้บุญมาก ดังที่บันทึกไว้ในพระไตรปิฎกว่า "ผู้ใดบูชาพระพุทธเจ้าผู้ยังดำรงพระชนม์อยู่ก็ดี บูชาพระธาตุแม้ประมาณเท่าเมล็ดผักกาดของพระพุทธเจ้าแม้นิพพานแล้วก็ดี เมื่อจิตอันเลื่อมใสของผู้นั้นเสมอกัน บุญก็มีผลมากเสมอกัน"

2. พระเจ้าจักรพรรดิคือกษัตริย์ที่มีบุญมาก ปกครองทวีปทั้ง 4 คือ ชมพูทวีป (โลกที่เราอาศัยอยู่) อปรโคยานทวีป อุตตรกุรุทวีป และปุพพวิเทหทวีป โดย 3 ทวีปนี้เป็นโลกของมนุษย์ต่างดาวซึ่งอยู่ในอวกาศห่างจากโลกของเรามาก พระเจ้าจักรพรรดิใช้จักรแก้วเดินทางไปยังทวีปเหล่านี้

3. บุญที่ทำให้พระปิลินทวัจฉเถระได้บรรลุเป็นพระอรหันต์นั้น ไม่ใช่เฉพาะบุญในชาตินั้นอย่างเดียว เป็นผลบุญรวมที่สร้างมาหลายชาติ แต่บุญนั้นท่านประทับใจจึงกล่าวไว้ในประวัติ

4. กัป เป็นหน่วยเวลาชนิดหนึ่งซึ่งนานมาก พระพุทธเจ้าตรัสว่า "กัปหนึ่งนานแล มิใช่ง่ายที่จะนับกัปนั้นว่า เท่านี้ปี ฯลฯ หรือว่าเท่านี้ 100,000 ปี เหมือนอย่างว่า นครที่ทำด้วยเหล็ก ยาวหนึ่งโยชน์ (16 กิโลเมตร) กว้างหนึ่งโยชน์ สูงหนึ่งโยชน์ เต็มด้วยเมล็ดพันธุ์ผักกาด บุรุษหยิบเอาเมล็ดพันธุ์ผักกาดเมล็ดหนึ่งๆ ออกจากนครนั้นโดยล่วงไปหนึ่งร้อยปีต่อเมล็ด เมล็ดพันธุ์ผักกาดกองใหญ่นั้นถึงความสิ้นไป เพราะความพยายามนี้ยังเร็วกว่าแล ส่วนกัปหนึ่งยังไม่ถึงความสิ้นไป กัปนานอย่างนี้"

5. พระไตรปิฎกและอรรถกถาแปล ฉบับมหามกุฎราชวิทยาลัย เล่ม 71 หน้า 28 - 29, เล่ม 26 หน้า 515-516, เล่ม 50 หน้า 341-342.

Cr.เพจ พม.สมคิด ชยาภิรโต
#พระไตรปิฏก #เข้าพรรษา #072today