ทำไมบางคนสร้างบารมีได้ไม่ตลอดรอดฝั่ง?

พวกเราทราบไหมว่า ทำไมบางคนสร้างบารมีได้ไม่ตลอดรอดฝั่ง ทั้งที่เมื่อเริ่มต้นมีความตั้งใจดี บางคนอยู่วัดมานานเป็นสิบปี สุดท้ายก็ต้องออกไปจากหมู่คณะ

คำตอบคือ "เป็นเพราะเขามีข้อแม้หรือเงื่อนไขมากนั่นเอง"

เราต้องเข้าใจความจริงประการหนึ่งว่า พวกเราทุกคนยังไม่หมดกิเลส แต่ละคนมีความตั้งใจที่ดีในการมาสร้างบารมี แต่เราก็ยังมีข้อบกพร่องอยู่ ยังไม่ได้สมบูรณ์พร้อม

ดังนั้นเมื่อมาสร้างบารมีด้วยกัน อยู่ร่วมกัน ทำงานร่วมกัน ก็มีโอกาสไปกระทบกับความไม่สมบูรณ์ของคนอื่นๆ

ใครที่ยึดถือตัวเองเป็นที่ตั้ง มีข้อแม้มาก ไม่พิจารณาข้อบกพร่องของตน แต่มองว่าปัญหามาจากคนอื่นบ้าง มาจากระบบของหมู่คณะยังไม่ดีพอบ้าง ก็จะเกิดอาการน้อยใจ ทำให้คิดท้อ รำพึงรำพันกับตนว่า ทำไมถึงเป็นอย่างนี้

เราตั้งใจดีสละชีวิตมาสร้างบารมีแท้ๆ แล้วทำไมต้องมาเจออย่างนี้ ทำไมระบบของหมู่คณะะถึงไม่สมบูรณ์อย่างที่เราหวัง

เมื่อจับแง่มุมคิดไม่เป็น ยิ่งคิดยิ่งเซ็ง ยิ่งคิดยิ่งเบื่อ ยิ่งคิดยิ่งหมดกำลังใจ หลายคนจึงออกจากวัดไป

บางคนยังรักการสร้างบารมีอยู่ ไม่ออกจากวัดแต่ก็จะหามุมเงียบๆ เก็บตัวเอง ความสามารถมีอยู่ร้อย เอามาใช้แค่สิบ-ยี่สิบ น่าเสียดาย

แต่นักสร้างบารมีคนไหนไม่มีข้อแม้เงื่อนไข หมั่นพิจารณาข้อบกพร่องของตน มีอะไรเกิดขึ้นไม่มัวนั่งจับผิดคนอื่น

แต่สำรวจก่อนเลยว่า เราบกพร่องตรงไหน ต้องปรับปรุงแก้ไขอย่างไร มีความกล้าหาญเพียงพอที่จะยอมรับข้อบกพร่องของตน เหมือนคนป่วยมีเชื้อกลัดหนอง กล้าพอที่จะยอมเจ็บทำแผลเอาหนองออก

ถ้าเชื้อเข้ากระดูกก็ยอมขุดกระดูก เอาหนองออกให้เกลี้ยงแล้วใส่ยา ถ้าทำอย่างนี้ไม่ช้าแผลก็หาย แข็งแรงเหมือนเดิม

จับผิดแก้ไขตนเองอาจรู้สึกฝืนใจ เจ็บปวดในเบื้องต้น แต่จะดีในบั้นปลาย แต่ถ้าไปจับผิดคนอื่น โทษความบกพร่องของระบบ โทษผู้ใหญ่ สารพัดโทษเหตุภายนอก แต่ไม่พิจารณาสำรวจตนเองให้ดี จะไปไม่รอด

หลวงพ่อได้นำเรื่องนี้มาบอกพวกเรา ตั้งแต่วันคล้ายวันเกิดปี พ.ศ.2532 เพราะรับหน้าที่อบรมดูแล
หมู่คณะมายี่สิบกว่าปี

เห็นบางคนเริ่มต้นตั้งใจดีแท้ๆ แต่สร้างบารมีไปได้ไม่ตลอด จึงมาใคร่ครวญพิจารณาว่าเพราะอะไร แล้วจึงได้คำตอบนี้มาว่า

" #นักสร้างบารมีต้องไม่มีข้อแม้ "

-โอวาทคุณครูไม่เล็ก-
จากหนังสือนักสร้างบารมีต้องไม่มีข้อแม้