✍ บทฝึกความรับผิดชอบ
มีคนถามหลวงพ่อว่า คนชนิดไหนที่เหมาะแก่การฝึก การฝน การอบ การรม ที่หลวงพ่อจะรับเอาไว้ และประเภทไหนที่ไม่เหมาะที่จะรับเอาไว้
ก็ตอบเขาไปว่า บางคนฝึกขึ้น บางคนฝึกไม่ขึ้น คนไหนที่มีความรับผิดชอบ คนอย่างนี้ฝึกขึ้น ถ้าคนไหนมันไม่รับผิดชอบ มันไม่ค่อยจะสนใจให้เราฝึก มันฝึกไม่ขึ้นหรอก ก็บอกเขาไปอย่างนั้น
ก็ถูกถามต่อว่า แล้วจะฝึกยังไง หรือใช้บทฝึกแบบไหน คนจึงจะมีความรับผิดชอบ
หลวงพ่อก็ไล่ให้เขาฟังว่าหลวงพ่อถูกฝึกเรื่องความรับผิดชอบมาอย่างไร
โยมพ่อของหลวงพ่อเป็นชาวไร่ชาวสวน นอกจากนั้นก็เลี้ยงไก่ เลี้ยงหมูไปด้วย โยมแม่มีอาชีพค้าขาย ถ้าเป็นฤดูผลไม้ก็สั่งผลไม้มาขาย ถ้าไม่ใช่ฤดูผลไม้ก็ทำขนมขาย
จากการที่พ่อแม่มีอาชีพอย่างนี้ หลวงพ่อก็เลยถูกบังคับว่า ทุกคนในบ้านตื่นตีสี่ครึ่งหมด ไม่ตื่นไม่ได้ เพราะความจำเป็นบังคับ ตื่นขึ้นมา ล้างหน้าล้างตาแปรงฟันเสร็จ แล้วก็อ่านหนังสือ อ่านวิชาที่เรียนนั้นแหละ ตั้งแต่ตีสี่ครึ่งอ่านไปจนกระทั่งประมาณสักตีห้าครึ่ง
พอตีห้าครึ่ง ต้องรีบไปช่วยโยมพ่อเตรียมอาหารที่จะให้ไก่ ให้หมู จากนั้นก็ลงไร่ แล้วแต่ฤดูกาล ไปขุดดิน ไปฟันหญ้า ไปเอากล้วย เอาอ้อยอะไรก็ตามจากในไร่ ส่วนหนึ่งก็เตรียมไว้เลี้ยงไก่ เลี้ยงหมู ส่วนหนึ่งเก็บเอามาให้แม่เอาไปขายที่ตลาด
ถ้าตื่นสายกว่านั้น
๑. ไม่ได้อ่านหนังสือ
๒. เดี๋ยวหมูเดี๋ยวไก่ ถ้าไม่เตรียมข้าวเอาไว้ให้มันแต่เช้า เตรียมสายหน่อย มันหิวก็มันร้องลั่น เพื่อนบ้านเขาจะรำคาญเอา เราถูกบีบไว้อย่างนี้ เราจึงต้องไปทำ
อยู่ด้วยกันเป็นสังคม เราเอาแต่ได้ส่วนเดียวไม่ได้ เลี้ยงเป็ด เลี้ยงไก่ เลี้ยงสัตว์แล้วเราได้ประโยชน์ แต่ปล่อยให้สัตว์พวกนี้ส่งเสียง ส่งกลิ่น รำคาญชาวบ้านเขาไม่ได้ ผิดวิสัยของการอยู่ร่วมกันในสังคม โยมพ่อไม่ยอม เดี๋ยวรอบบ้านเขาก็จะว่าได้
พอช่วยพ่อเสร็จแล้ว รีบกินข้าวกินปลาอาบน้ำอาบท่า แล้วก็ขี่จักรยานไปโรงเรียน สี่โมงหรือโมงครึ่งเลิกเรียน กลับถึงบ้านห้าโมง มีเวลาเล่นแบบลูกชาวบ้านเขาประมาณชั่วโมงหนึ่ง
ถึงหกโมงเย็น ต้องมาช่วยแม่ทำขนม ก็กว่าจะเสร็จประมาณสองทุ่มครึ่ง แล้วอาบน้ำอาบท่าเสร็จ สามทุ่มจึงมีเวลาเป็นของตัวเอง มาทำการบ้าน มาดูหนังสือ จนถึงห้าทุ่มจึงเข้านอน
นี่หลวงพ่อถูกที่บ้านฝึกความรับผิดชอบผ่านกิจวัตรประจำวัน ผ่านงานที่บ้านมาอย่างนี้
ความรับผิดชอบของคนโดยทั่วไปแล้ว เกิดขึ้นโดยการฝึกผ่านกิจวัตร กิจกรรม หรืองานที่จำเป็นต้องทำ โดยมีเงื่อนไขว่า ทำอะไรแล้ว
๑. ต้องตรงเวลา รักษาเวลาให้ดี
๒. ต้องทำให้ดี ไม่ว่าจะรีบหรือมีเวลาน้อยอย่างไร ก็ต้องทำให้ดี ไม่ทำแบบมักง่าย การโอนอ่อนผ่อนปรนตามใจลูก โอกาสจะได้ลูกดีนั้นยาก แถมยังเพาะนิสัยมักง่ายให้ลูกด้วย แต่ว่าถ้าฝึกเขาเข้มงวดกวดขันอย่างนี้ เราจะได้ลูกแก้ว ลูกที่รับผิดชอบ ลูกที่พร้อมจะมาให้พระศาสนาฝึกตัว
๒๐ เมษายน พ.ศ. ๒๕๔๖
#บทฝึก
#ความรับผิดชอบ
#ธรรมะ
#หลวงพ่อทัตตชีโว